Αβελιανοί ή Αβιλιανοί ή Αβελίτες

Οπαδοί ενός χριστιανικού ρεύματος (αίρεσης), που εμφανίστηκε στη βόρεια Αφρική τον 3ο αι. Για το ρεύμα αυτό γράφει μόνο ο Ιερός Αυγουστίνος, που, ως επίσκοπος Ιππώνος (βόρεια Αφρική), γνώριζε τους αιρετικούς της περιοχής του. Οι Α. οφείλουν το όνομά τους στον Άβελ, γιο του Αδάμ, που κατά τη γνώμη τους ήταν o μόνος δίκαιος, μια και δεν είχε προλάβει να συστήσει οικογένεια. Οι Α. ήταν κατά του γάμου και της τεκνογονίας και επέκριναν την εκκλησία, γιατί δεχόταν τη μετάνοια εκείνων που είχαν αμαρτήσει. Για την εκκλησία τους στρατολογούσαν ως μέλη κυρίως παιδιά αγροτών και των δύο φύλων. Οι οπαδοί της αίρεσης διαλύθηκαν γύρω στο 430.